จำได้ว่าเป็นสิวครั้งแรกตอนป.4 ป.5 เองค่ะ ตอนนั้นอยากสวยเลยซื้อโฟมล้างหน้าถูกๆมาใช้ ปรากฏว่ามีสิวผดเล็กๆขึ้นเต็มหน้าผากเลยค่ะ ไม่รู้จะทำอย่างไร ตอนนั้นยังอ่อนประสบการณ์อยู่ค่ะ พยายามหาวิธีในเน็ต เพื่อนมาเห็นก็บอกให้ไปหาหมอนะคะ แต่ไม่ไปหรอกเพราะกลัวหมอเลี้ยงไข้ ก็พยายามรักษาด้วยตนเองมาตลอด ทั้งทาแบนเซค แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ส่งผลอะไรกับหน้าเลยค่ะ จนมันหายไปเองในช่วงอายุ17 18 ค่ะ อาจจะเป็นสิวฮอร์โมนก็ได้นะคะ ระหว่างรักษาก็อดทนมาตลอดค่ะ จนอายุ20 เกิดไม่สบาย ต้องเข้าโรงพยาบาล แต่ในการรักษาต้องกินยาที่มีสเตรอยด์ค่ะ สิ่งที่ตามมาหลังจากทานยาคือมีสิวอุดตันที่ไม่มีหัวขึ้นเต็มแก้มทั้งสองข้างและขมับเลยค่ะ กลุ้มมากๆแบบว่าขึ้นเต็มเลยนะคะ แต่ตอนนี้หยุดยาไปนานแล้วก็หายแล้วล่ะค่ะ มีบ้างเล็กๆน้อยๆ แล้วก็ทิ้งรอยไว้ให้เรารักษาค่ะ เพราะชอบมือบอน ระหว่างที่เป็นสิวก็พยายามล้างหน้าตามแนวขนอ่ะค่ะ รู้สึกว่ารูขุมขนเล็กลงค่ะ แต่ว่าการที่เราเป็นสิวถ้าไม่ได้แพ้เครื่องสำอางก็ต้องอดทนนะคะ รอเวลาเดี๋ยวมันหายไปเอง และสิ่งที่สำคัญที่ลดการเกิดสิวคือการล้างหน้าค่ะ ยิ่งล้างสะอาดเท่าไรผิวยิ่งดี