การล้างเครื่องสำอางค์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตคือ ตอนเริ่มแต่งหน้าเป็นใหม่ ๆ

เมื่อก่อนยังไม่ค่อยมี ผลิตภัณฑ์ พวกทำความสะอาดผิวออกมามากนัก

และมีขายตามห้างเท่านั้น เลยใช้สบู่เด๊กล้างหน้า เครื่องสำอางค์ที่แต่งวันนั้น

เป็น แบบ กันน้ำ สุดเพราะ มีช่างมาแต่งหน้า ที่งานโรงเรียน 

เพราะได้รับเลือกให้ประกวด นางในวรรณคดีที่สวยที่สุด ช่างเลยจัดเต็ม กันน้ำ 

จัดเต็ม เป๊ะเวอร์มาก การประกวดเสร็จสิ้นไปด้วยดี 

ตอนกลางคืนล้างหน้าปกติ ไม่คิดและไม่รู้ แค่พยายามดึงมาสคาร่า ที่ขนตาให้อออกเพราะมันไม่หลุด

ล้างกี่รอบก็ไม่หลุดเลย พยายามเกาตาเพื่อให้หลุด โอ้แม่เจ้า ขนตาหลุด !!

เค ๆไม่เป็นไร คงไม่มีใครสังเกตุ ทำอขไรก็เข้านอน ปกติ ไม่ได้ส่องกระจกอะไร 

สมัยนั้นยุหอ ตื่นเช้ามา มีเรียน 8 โมง เช้า 6 โมงตื่น มากินข้าวโรงอาหาร แบบ ปกติ เพราะเด๊กหอทำกัน 

บอกเลย โรงเรียนเรา หอแยก ญ และ ช แต่โรงอาหารรวม หนุ่ม เพียบ 

เราก็เดินมาอย่างสวย แบบมั่นๆ ปกติ มีแต่คนมอง อืม เราก๊คิด เรานี่ไม่แต่งหน้า คนยังมองขนาดนี้ เราก๊คิดในใจ น่าเราก็ไม่ได้

ใส่เวอร์อะไรขนาดนั้นนะ แต่ก๊โอเคร สวยธรรมชาติ และแล้วหน้าก๊แตก อายสุดๆ รุ่นพี่ที่แอบปริ้งๆกันยุ 

เดินมาบอก น้องกวาง กลับไปล้างหน้าก่อนดีไหม ทำไรมา น่ากลัวมาก สรุปล้างหน้าและตาไม่สะอาด ตาดำเป็นหมีแพนด้า แล้วเลอะไปทั่วหน้า บอกเลย ไม่กล้ามองหน้าคนอื่นเป็นเดือน